ایادی امرالله نام افراد خاصی در دین بهائی می‌باشد که در طول دوران دین بهائی به این مشخصه، انتصاب شده‌اند
بهائیان معتقدند ایادیان امر در این زمان وارث اسم و لقبی نیستند بلکه نفوس مقدسه‌ای هستند که تقدیس و روحانیتشان اذهان خلق را منور می‌سازد هر کسی که بنده کلمةالله و رافع آن باشد او ایادی خداوند است. در واقع هر نفسی که در امر الهی خضوع وخشوع و محویت و فنا داشته باشد، به خداوند بزرگ نزدیک‌تر خواهد بود.
انتخاب افرادی با نام ایادیان امرالله در زمان بهاءالله شروع گشت و در الواح وصایای عبدالبهاء (وصیتنامه وی) دقیقا وظایف این افراد مشخص شد. آن‌ها در دین بهائی ۲ وظیفه عمده را بر عهده خواهند داشت.
در تذکرة الوفا عبدالبهاء چند تن از مومنین را به عنوان ایادی نام برد و در الواح وصایا مقرر کرد که شوقی افندی نفوسی را به اراده خود به سمت ایادی امرالله منصوب سازد. شوقی افندی در وهله اول عده‌ای ازنفوس را پس از وفاتش به مقام ایادی امرالله مقرر کرد و سپس در سالهای اخیر دوره ولایت سی و دو نفر را در قارات پنج گانه به این سمت منصوب نمود. تعداد افرادی که منتصب به ایادیان امرالله شدند در مجموع ۵۰ نفر بودند. ۴ نفر را بهاءالله، ۴ نفر را عبدالبهاء و ۴۲ نفر را شوقی افندی(ولی امرالله در دین بهائی) انتخاب نمودند. در سنوات بین وفات شوقی افندی در سال ۱۹۵۷ و انتخاب بیت العدل اعظم در سال ۱۹۶۳ ایادیان امرالله وظیفه خود را در حراست و صیانت جامعه بهائی ایفا نمودند. در این مدت ۶ ساله تنها ۲۷ نفر از ایادیان امرالله در قید حیات بودند.[۱]
بیت العدل اعظم در اوائل تشکیلش تصمیمی را اتخاذ نمود که هم در تبلیغ و هم در اموراداری امر بهائی تأثیری شدید داشت. علم به اینکه جانشینی برای شوقی افندی موجود نیست، معلوم داشت که دیگر انتصاب و برگزیدن ایادی امرالله امکان ندارد. حال آنکه اهمیت وظائف ایادی به نحوی در عرض شش سال بین سالهای ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳ (از فوت ولی‌امرالله تا تشکیل بیت‌العدل) از پیش به اثبات رسیده بود. از این رو بیت العدل اعظم که اختیار داشت، موسسات جدیدی را به وجود آورد. در ماه جون سال ۱۹۶۸ تصمیم گرفت که هیاتی را به نام مشاورین قاره‌ای ایجاد کند.[۲]
بهائیان معتقدند ایادیان امر در این زمان وارث اسم و لقبی نیستند بلکه نفوس مقدسه‌ای هستند که تقدیس و روحانیتشان اذهان خلق را منور می‌سازد هر کسی که بنده کلمةالله و رافع آن باشد او ایادی خداوند است. در واقع هر نفسی که در امر الهی خضوع وخشوع و محویت و فنا داشته باشد، به خداوند بزرگ نزدیک‌تر خواهد بود.
انتخاب افرادی با نام ایادیان امرالله در زمان بهاءالله شروع گشت و در الواح وصایای عبدالبهاء (وصیتنامه وی) دقیقا وظایف این افراد مشخص شد. آن‌ها در دین بهائی ۲ وظیفه عمده را بر عهده خواهند داشت.
- حفظ و صیانت جامعه
- تربیت نفوس و تحسین اخلاق عموم
در تذکرة الوفا عبدالبهاء چند تن از مومنین را به عنوان ایادی نام برد و در الواح وصایا مقرر کرد که شوقی افندی نفوسی را به اراده خود به سمت ایادی امرالله منصوب سازد. شوقی افندی در وهله اول عده‌ای ازنفوس را پس از وفاتش به مقام ایادی امرالله مقرر کرد و سپس در سالهای اخیر دوره ولایت سی و دو نفر را در قارات پنج گانه به این سمت منصوب نمود. تعداد افرادی که منتصب به ایادیان امرالله شدند در مجموع ۵۰ نفر بودند. ۴ نفر را بهاءالله، ۴ نفر را عبدالبهاء و ۴۲ نفر را شوقی افندی(ولی امرالله در دین بهائی) انتخاب نمودند. در سنوات بین وفات شوقی افندی در سال ۱۹۵۷ و انتخاب بیت العدل اعظم در سال ۱۹۶۳ ایادیان امرالله وظیفه خود را در حراست و صیانت جامعه بهائی ایفا نمودند. در این مدت ۶ ساله تنها ۲۷ نفر از ایادیان امرالله در قید حیات بودند.[۱]
بیت العدل اعظم در اوائل تشکیلش تصمیمی را اتخاذ نمود که هم در تبلیغ و هم در اموراداری امر بهائی تأثیری شدید داشت. علم به اینکه جانشینی برای شوقی افندی موجود نیست، معلوم داشت که دیگر انتصاب و برگزیدن ایادی امرالله امکان ندارد. حال آنکه اهمیت وظائف ایادی به نحوی در عرض شش سال بین سالهای ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳ (از فوت ولی‌امرالله تا تشکیل بیت‌العدل) از پیش به اثبات رسیده بود. از این رو بیت العدل اعظم که اختیار داشت، موسسات جدیدی را به وجود آورد. در ماه جون سال ۱۹۶۸ تصمیم گرفت که هیاتی را به نام مشاورین قاره‌ای ایجاد کند.[۲]
No comments:
Post a Comment