| پیام ۷ شهریور ۱۳۸۹ |
 |
 |
|
ترجمه‌ای از پیام بیت العدل اعظم الهی خطاب به بهائیان جهان
(از: مرکز جهانی بهائی)
۲۹ اوت ۲۰۱۰
دوستان عزیز و محبوب،
(۱) عزیمت
مرکز میثاق حضرت عبدالبهاء در یک‌صد سال پیش از حیفا به مقصد پورت سعید
نوید‌دهندۀ آغاز فصل شکوه‌مند بدیعی در تاریخ امر مبارک بود. سفر هیکل مبارک و مراجعت ایشان به ارض اقدس سه سال به طول انجامید. حضرت ولیّ‌امرالله در اشاره به این رویداد تاریخی می‌فرمایند: "استقرار
امر مقدّس حضرت بهاءالله در نیم‌کرۀ غربی - درخشان‌ترین دست‌آوردی که تا
ابد با ایّام قیادت حضرت عبدالبهاء مربوط خواهد بود ... - چنان قوای عظيمۀ
روحانيّه و ثمرات جنيّۀ لطیفه‌ای به بار آورده بود که مستلزم الطاف مخصوصۀ
نيّر پيمان و مشارکت شخصی مرکز عهد رحمان بود...." با آغاز اسفار تاریخی
حضرت عبدالبهاء به غرب، امر الهی که بیش از نیم‌قرن در محاصرۀ جنود ظلم و
عناد قرار داشت از قیود دیرینه رهایی یافت و برای اوّلین بار بعد از تأسیس
این امر مبین، مرکز معلوم و مرجع منصوص اهل بها آزادی عمل یافت تا فارغ از
محدودیّت‌ها، مأموریّت محوّلۀ الهیّۀ خود را دنبال نماید.
(۲) طبق
همۀ موازین دنیوی، بعید به نظر می‌رسید که حضرت عبدالبهاء توان و آمادگی
انجام این امر خطیر را داشته باشند زیرا که شصت و شش سال از عمر مبارک‌شان
سپری شده، از طفولیّت در تبعید و سرگونی بسر برده، مدرسه ندیده، مدّت چهل
سال در اسارت و زندان زیسته، قوای جسمانی‌‌شان به تحلیل رفته و با آداب و
السنۀ غربی کاملاً ناآشنا بودند. با
این حال، بی‌اعتنا به راحت و آسایش خویش، بی‌توجّه به مخاطرات سفر و با
اتّکای کامل به تأییدات الهیّه برای انتشار امر حضرت پروردگار قیامی
دلیرانه فرمودند و با نفوس گوناگون در نه کشور در سه قارّۀ جهان معاشر
گردیدند. وسعت و شدّت مجهودات
خستگی‌ناپذیر هیکل مبارک در این سفر آن‌چنان بود که "عشّاق روی مبینش را در
شرق و غرب در دریای تحسین و حیرت مستغرق ساخت و نفوذ و تأثیری بی‌زوال"در
آیندۀ این امر ابدع اعظم باقی گذاشت.
(۳) بهائیان در سراسر جهان در طیّ چند سال آینده، رویدادهای اسفار تاریخی حضرت عبدالبهاء را با شادمانی به خاطر خواهند آورد. امّا اهمّیّت این سالگرد فراتر از زمانی برای بزرگداشت است. بیانات
مرکز عهد الهی و سلوک و شیم سراسر حکمت و محبّت آن طلعت نورا در طیّ این
اسفار، منبع عظیمی از الهام و بصیرت است که مشتاقان روی آن دلبر آفاق
امروزه می‌توانند در مساعی خود برای استقبال از نفوس مستعدّ، افزایش
توان‌مندی برای خدمت، ایجاد و توسعۀ جوامع محلّی، تقویت تشکیلات امری و یا
استفاده از فرصت‌هایی که جهت مشارکت در اقدام اجتماعی و گفتمان‌های عمومی
پیش می‌آید، از آن بهره گیرند. بنا
بر این ما اهل بها باید نه تنها در بارۀ توفیقات مرکز میثاق و آنچه حضرتش
انجام آن را به جریان انداخت تأمّل نماییم بلکه در مورد امور انجام نشده‌ای
که هیکل مبارک به ما ارجاع فرموده‌اند نیز به تفکّر پردازیم. حضرت عبدالبهاء در الواح نقشۀ ملکوتی آرزوی قلبی خود را چنین ابراز می‌فرمایند:
ایکاش
از برای من میسّر می‌شد که پای پیاده ولو به کمال فقر به آن صفحات مسافرت
می‌نمودم و نعره‌زنان در شهرها و دهات و کوه و بیابان و دریا
یا‌بهاء‌الابهی می‌گفتم و ترویج تعالیم الهی می‌نمودم ولی حال از برای من
میسّر نه لهذا در حسرتی عظیم هستم بلکه انشاء‌الله شماها موفّق گردید.
(۴) از زمانی که این بیانات مبارک عزّ صدور یافت قریب یک قرن می‌گذرد. نقشۀ ملکوتی الهی مرحله به مرحله با موفّقیّت شایان به موقع اجرا گذاشته شده و امر حضرت یزدان در جمیع اقطار عالم استقرار یافته است. امروزه ما بهائیان در نقاطی که حضرت عبدالبهاء مشتاق سفر به آن بودند زندگی می‌کنیم. آحاد احبّا، جوامع و تشکیلات بهائی اکنون توان‌مندی لازم را جهت اقدامات سیستماتیک، پایدار و منسجم کسب کرده‌اند. از
اینرو شایسته است که در این ایّام پرانجذابِ تذکّر و یادبود، هر یک از
عشّاق باوفای طلعت میثاق به اسم آن هیکل انور در میدان خدمت قیامی دلیرانه
نماید و سهم خود را، هر چقدر ناچیز، در پیشرفت نقشه‌ای که آن وجود مقدّس
تدوین فرمود، آن میراث گران‌بهای جاودانی، ادا نماید.
[امضا: بیت العدل اعظم]
|
No comments:
Post a Comment