شعری با دهان روزه
من و تو
هر دو
گرسنه‌ایم
گرسنگیِ من
عبادت است
گرسنگیِ تو
عادت است
گرسنگی من
از سر روزه است
گرسنگی تو
از سرنوشت روزهایت است
من، روزه‌ام را
افطار می‌کنم
تو، روزهایت را
تکرار می‌کنی
من
امیدوارم
به آن بهشت وارد شوم
تو
امیدواری
از این جهنم، خارج شوی
و ما هر دو
این وسط
در خلوت خود
عدالت را
معنا می‌کنیم!
(شاهین جانپاک)
من و تو
هر دو
گرسنه‌ایم
گرسنگیِ من
عبادت است
گرسنگیِ تو
عادت است
گرسنگی من
از سر روزه است
گرسنگی تو
از سرنوشت روزهایت است
من، روزه‌ام را
افطار می‌کنم
تو، روزهایت را
تکرار می‌کنی
من
امیدوارم
به آن بهشت وارد شوم
تو
امیدواری
از این جهنم، خارج شوی
و ما هر دو
این وسط
در خلوت خود
عدالت را
معنا می‌کنیم!
(شاهین جانپاک)
No comments:
Post a Comment