در ۲۳ ماه مه ۱۸۴۴ در ايران، شهر شيراز، جوانی ملقّب به باب، قرب ظهور
آن موعود الهی که اقوام و ملل جهان در انتظارش بودند را اعلان نمود. كلمۀ
باب به معنی «در» است و مقصود از آن لقب اين بود که اگر چه حضرت باب خود
مظهر مستقلّ الهی است ولی دروازه ای است به سوی معرفت خداوند تا قلوب از
تعلقات دنيوی پاک شوند و بتوانند موعود الهی را بشناسند.
حضرت باب پس از اين بشارت به ظهور، گرفتار آزار و اذيت از جانب روحانيون
مقتدر اسلامی گرديدند؛ دستگير، مضروب و زندانی شدند و بالاخره در کمتر از
شش سال، در ۹ ژوئیه ۱۸۵۰ در ميدان عمومی شهر تبريز تيرباران شدند. همچنین
حدود ۲۰ هزار نفر از پيروان شان در سراسر ايران كشته و قتل عام شدند.
امروزه محل استقرار جسد مطهر حضرت باب در مقبره ای با شكوه در کوه کرمل
مشرف بر خليج حيفا و میان باغ های زيباست.
No comments:
Post a Comment