توسعۀ اجتماعى و اقتصادى

توسعۀ اجتماعى و اقتصادى

از منظر توسعۀ اجتماعی و اقتصادی، ممتازترين ويژگی جامعۀ بهائی، نظام مشورتی آن است. حضرت بهاءاللّه برای تصميم گيری، طرحی را بر اساس توافق گروهی ابداع فرموده اند و خطا نيست اگر بگویيم هر فرد بهائی به نحوی در اين مكتب مشورت آموخته می شود. توفيقات اجتماعی و اقتصادی حاصل از نظم حضرت بهاءالله اوّل بار در ايران رخ داد، بهائيان ايران در اوایل قرن بيستم، خدمات اجتماعی بسياری انجام دادند، از قبيل تأسيس مدارس و درمانگاه ها و همچنين بنيان گذاری اولين مدرسۀ دخترانه.

امروز برنامه های توسعه، به ويژه در آسيا، آمريکای لاتين و آفريقا بسيار متعدّد است و شامل مدارس، درمانگاه ها، کلاس های بهداشت، برنامه های کشاورزی، جنگل بانی، ترک اعتياد الکلی و خوابگاه های کودکان می باشد و راديوهای بهائی با اهداف خدمات اجتماعی، هم از لحاظ عملی به برنامه های مذکور کمک می کنند و هم فرهنگ بوميان را محترم داشته، ترويج می نمايند. محافل روحانی محلی، برنامه های توسعۀ رفاه را پيشنهاد كرده و عموم افراد جامعۀ بهائی، طرح پيشنهادی را در هر محل به اجرا در می آورند؛ اين شراكت عمومی و خودجوش، سِرَ پايداری و موفقيت چنين طرح و برنامه ها می باشد.